Z dziejów miasta i regionu
Już w VII - V w. p.n.e. na wzgórzu przy wschodnim brzegu Jeziora Myśliborskiego założono osadę obronną zamieszkałą przez ludność prasłowiańską należącą do kultury łużyckiej. Później, w X-XI w. osiadła w tym miejscu ludność słowiańska. Pod koniec X w. Mieszko I włączył te ziemie do państwa polskiego. Na terenie dzisiejszego Myśliborza istniała wtedy osada rybacka - Sołtyń, położona na ważnym szlaku handlowym prowadzącym ze Śląska i Wielkopolski ku ujściu Odry. Od niej pochodzi późniejsza nazwa miasta - Soldin.

 

W XII w. przechodziła tędy misja Bolesława Krzywoustego. Jeszcze w XIII w. granica Polski opierała się o Myślę, a czasem ją przekraczała. W 1253 r. ziemie

te opanowali książęta pomorscy, a później Brandenburczycy.
Ok. 1260 r. mieli tu swój dwór obronny templariusze. Dał on początek dzisiejszemu miastu, założonemu w latach 1262-1270 przez margrabiów brandenburskich. Około 1270 r. osada otrzymała przywileje miejskie na prawie niemieckim.
Pod koniec XIII i na pocz. XIV w. nastąpił intensywny rozwój miasta, które
w latach 1298 - 1537 było stolicą Nowej Marchii i wiodącym centrum gospodarczym regionu. Stołeczny charakter sprawił, że miasto wznosiło liczne reprezentacyjne budowle oraz zostało ufortyfikowane silnymi murami miejskimi.

Myślibórz tętnił życiem, odbywały się zjazdy stanów, sądy, liczne jarmarki. Bito własną monetę, a na terenie Nowej Marchii obowiązywała myśliborska miara i waga.

W ciągu swych burzliwych dziejów miasto było wielokrotnie plądrowane i palone. Pierwszy taki znany przypadek wydarzył się w 1271r., gdy Myślibórz zdobyły wojska Bolesława Pobożnego. W 1433r. miasto spalili husyci.

W tym czasie Myślibórz znajdował się w rękach Krzyżaków (1402 -55). W 1473 r. zdobycia i zniszczenia miasta dokonał książę zachodniopomorski Bogusław X. W XVI w. dwukrotnie Myślibórz padał pastwą ogromnego pożaru ( 1539 i 1590). Decyzją władz był po tych klęskach odbudowywany. W czasie wojny 30 - letniej (1618 -48) miasto było wielokrotnie plądrowane przez katolickie wojska cesarskie oraz protestanckich Szwedów. Dotkliwe szkody przyniosła wojna 7 - letnia (1756 - 63) na skutek licznych przemarszów wojsk pruskich i rosyjskich. W ramach usuwania zniszczeń wzniesiono w 1771r. obecny ratusz. W 1785 r. miasto znów padło pastwą pożaru, po którym odbudowano je na dawnym planie.

Do klęsk żywiołowych dochodziły częste zarazy, które szczególnie w XVII w. powodowały ogromne straty w ludności miasta.

Burzliwe wydarzenia XVII i XVIII w. przyczyniły się do osłabienia w rozwoju gospodarczym miasta i regionu. Nadzieję na poprawę przyniosło dopiero uruchomienie połączeń kolejowych z Kostrzynem i Stargardem (1882), Barlinkiem (1883) i Gorzowem (1912). W wyniku działań zbrojnych w końcowym okresie II wojny światowej miasto zostało zniszczone w ok. 40 %.








Zdobyte przez wojska radzieckie 2.02.1945r., a następnie w dniu 23 maja 1945 roku przekazane zostało administracji polskiej.

Po drugiej wojnie światowej uzyskało ono nową szansę rozwoju. W 1945 r. utworzono tu siedzibę powiatu, który obejmował 3 miasta i 8 wiejskich gmin zbiorczych. Myślibórz stał się ważnym ośrodkiem administracyjnym i gospodarczym Pomorza Zachodniego. Do 1975 r. był miastem powiatowym w województwie szczecińskim. Zmiany administracyjne w państwie spowodowały , że od 1 czerwca 1975r.

Myślibórz był siedzibą władz gminnych w ramach nowopowstałego województwa gorzowskiego. Od 1 stycznia 1999r. po 24 letniej przerwie, reforma administracyjna przywróciła miastu rangę powiatową. Myślibórz powrócił także do województwa z siedzibą w Szczecinie (Zachodniopomorskie).

Miasto systematycznie rozbudowuje się, zachowując jednak swój historyczny charakter.